Alcatraz
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Little problem

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Elaine Murray
G U A R D

Elaine Murray


Aantal berichten : 12
Registratiedatum : 28-03-13

Character sheet
Soort: Bewaker
Liefde:
Quote:

Little problem Empty
BerichtOnderwerp: Little problem   Little problem Emptyvr maa 29, 2013 10:41 am

TAGGED
Spencer
WORDS
753
NOTES
Dramatisch begin, kan ook eens leuk zijn x3
What lies behind us and lies before us are small maters compared to what lies within us.
Haar bruine ogen gleden even over alle gevangenen heen terwijl ze wat met haar nagels tegen haar been tikte. Op dit moment was het nog rustig, maar dat was waarschijnlijk omdat ze pas net waren begonnen met eten. In het begin was het altijd rustig en de miserie zou pas beginnen nadat de eerste zijn eten op had en perse nog wat wilde hebben. Natuurlijk gaf niemand zomaar zijn eten af waardoor er telkens weer een gevecht begon waardoor zij moesten ingrijpen. Elaine veegde een pluk van haar blonde haren achter haar oor en liet haar blik even op een van de gevangen hangen die maar naar haar bleef kijken, op een manier die ze niet echt kon hebben. Toch deed ze deze keer niets en bleef mooi op haar plek staan, maar de blik in haar ogen vertelde de man al dat er consequenties aan zaten te komen. Op haar eerste dag had een kerel het in zijn hoofd gehaald om zijn hand op haar kont te leggen waardoor hij meteen had kunnen voelen dat dat helemaal geen goed plan was geweest. De vrouw had misschien een redelijk onschuldig uiterlijk, maar dat wilde niet zeggen dat ze dat ook werkelijk was. Ok, ze was iets minder wreed dan de meesten van haar collega’s en strafte niet om het minste, maar ze was en bleef een vrouw en moest iets harder van zich af kunnen bijten dan haar mannelijke collega’s. Vanaf het moment dat ze merkte hoe een van de ruigere gevangen op was gestaan en door was gelopen naar een andere tafel, spande Elaine al haar spieren aan en keek de bewaker die het dichts bij haar in de buurt stond veel betekenend aan. Het was wel duidelijk dat er een gevecht zat aan te komen en dat ze zouden moeten ingrijpen. Niet veel later vielen de eerste klappen al en na een tijdje stond heel de cafetaria op z’n kop. Er waren toch een paar gevangenen die zo slim waren om zich erbuiten te houden en ergens uit de buurt van de vechtende mensen gingen staan. Zonder verder al te veel tijd te verliezen, dwong de vrouw haar benen om te bewegen en luid schreeuwend begaf ze zich tussen de vechtende gevangenen door terwijl ze hier en daar een paar klappen uitdeelde en mensen uit elkaar duwde. Dit was eigenlijk het moeilijkste deel van haar beroep, gevangen uit elkaar trekken als ze aan het vechten waren. De meeste van haar collega’s zorgden er dan ook voor dat zij het eigenlijk amper hoefde te doen omdat ze nog altijd zwakker was dan de meeste mensen hier. Ze had misschien een redelijk hard karakter, maar als het altijd op kracht aan zou komen, zou Elaine het waarschijnlijk nooit lang volhouden. “Iedereen op de grond, nu!” Gaar stem begon al wat schor te klinken van het schreeuwen en met moeite duwde ze twee redelijk brede mannen uit elkaar om hen daarna allebei een goed gemikte klap op hun hoofden te verkopen. Nog voor ze verder nog iets kon doen, voelde ze hoe iemand haar een stomp in haar maagstreek gaf waardoor ze achterover viel en met haar hoofd tegen de muur aanknalde. Meteen begon ze rode vlekken voor haar ogen te zien, maar toch stond ze met moeite terug op en bleef leunend tegen de muur even staan terwijl ze haar ogen sloot. Haar hand taste even naar de achterkant van haar hoofd en een lichte kreun ontsnapte uit haar mond toen er een stekende pijn door haar hoofd ging van zodra haar hand de wond raakte. Kleverig bloed bleef aan haar vingers hangen toen ze deze terug trok en zachtjes vloekte ze terwijl ze via de muur naar de uitgang begon te schuifelen. Haar collega’s zouden de gevangenen wel tot bedaren kunnen brengen terwijl zij even naar de infirmary ging. Pas toen ze de uitgang van de cafetaria bereikt had, begon alles vervaarlijk voor haar ogen te draaien en langzaam zakte ze langs de muur op de grond. Het was geen goed idee om hier te blijven zitten, maar ze kon zonder hulp gewoon niet meer verder aangezien ze dan waarschijnlijk om de zoveel passen gewoon terug op de grond zou liggen. Deze keer vloekte ze wat harder en klopte met haar vuist op de grond. Hopelijk kwam er snel iemand van haar collega’s voorbij, anders kon ze het mooi gaan vergeten sinds niemand van de gevangenen ervoor zou terugdeinzen om haar iets aan te doen nu ze er zo hulpeloos bij zat.


Love to LCJUNIOR @ Caution 2.0
Terug naar boven Ga naar beneden
Spencer Reid
A D M I N

Spencer Reid


Aantal berichten : 91
Registratiedatum : 20-03-13
Leeftijd : 26
Woonplaats : Narnia 8D

Character sheet
Soort: Gevangenen
Liefde: Sometimes the hardest part isn't letting go, but rather, learning to start over.
Quote: Look at me. Without a gun I look like a teacher's assistant!

Little problem Empty
BerichtOnderwerp: Re: Little problem   Little problem Emptyvr maa 29, 2013 9:39 pm

SPENCER REID

"IT HAS BEEN SAID THAT TIME HEALS ALL WOUNDS. I DO NOY AGREE. THE WOUNDS REMAIN. IN TIME, THE MIND, PROTECTING IT'S SANITY, COVERS THEM WITH SCAR TISSUE, AND THE PAIN LESSENS, BUT IT'S NEVER GONE."



Met zijn hand ondersteunde hij zijn hoofd terwijl hij zijn blik gericht hield op het boek dat open voor hem lag. Spencer was er vandaag pas in begonnen maar nu al was het boek al bijna uit. De pagina's sloeg hij dan ook snel achter elkaar om. In een gevangenis kon je niet veel doen, je mocht er ook helemaal niet veel doen. Buiten had je wel een basketbal veld maar hij was nooit echt goed geweest in sporten. Hij was wel de coach geweest van een basketbal ploeg maar daar hield het mee op. Hij was gewoon diegene die de strategieën bedacht en daardoor zijn ploeg liet winnen. Het spelen van de sport zelf was voor hem een ramp. Hij kan juist baseballen maar dan was de kans zeer klein dat hij het balletje zijn de knuppel zou raken. Daarom ging hij dus zeker geen basketbal spelen hier in een gevangenis. Zijn hand haalde hij weg bij zijn hoofd en legde die gewoon voor hem neer op de tafel, voor het boek. Zoals altijd stond spencer zijn eten opzij geschoven en zat het meeste er nog in. De sfeer was op het moment nog best rustig maar als je eens een blik wierp op de andere mensen die hier in de zaal zaten te eten kon je zien dat het heel snel ging veranderen. Eén nogal brede gevangenen zat te praten tegen zijn buurman en ondertussen knikte hij naar een andere tafel waar er een groepje mensen zat te eten. Zijn blik gleed even naar de bewakers die er stonden te staan. Ze waren pas echt op hun hoede toen dat de ruige man op stond en naar de tafel wandelde. Zelfs toen keken ze enkel maar wat toe al wisten ze maar al te goed wat er ging gebeuren. Het was haast alsof dat ze pas in actie schoten toen dat er eerste klappen vielen, het moment dat het al veel te laat was want natuurlijk begon iedereen dan klappen uit te delen. Spencer sloeg zijn boek maar neer en hield die onder zijn arm voor hij recht stond. Nee hij was echt niet zo dom om zich ermee te gaan moeien. Hij had ook geen enkele reden om zich hierin te gaan mengen. “Iedereen op de grond, nu!” Hoorde Spencer een vrouwenstem schreeuwen maar niet iedereen luisterde ernaar. er waren er genoeg die zich er helemaal niets van aantrokken en gewoon leuk verder deden. Kort wierp hij een blik op heel de menigte. Hij bleef echter staan toen dat er één van de bewakers op de grond was gevallen. tegen de witte muur van de ruimte was een kleine bloed plek te zien te hoogte van de plaats waar dat haar hoofd de muur vast moest hebben geraakt. In de vluchtte keek hij om zich heen maar niemand had ook maar het idee precies om haar te helpen. Ze was wel weer recht weten te staan en was naar buiten kunnen schuifelen. Niemand leek het ook maar door te hebben of zich ermee bezig te houden. Iedereen was gewoon te druk bezig met de rellen die aal de gang waren. Hij volgde de vrouwelijke bewaker dan maar gewoon de kantine uit waar hij haar al snel weer op de grond zag liggen. Spencer hurkte naast haar neer, zijn boek legde hij op de grond. "Ben je in orde?" Vroeg hij. Het was gewoon zoiets standaards dat iedereen zei, zelfs als je duidelijk kon zien dat het niet ging. "Domme vraag, vergeet die maar gewoon weer. Moet ik je naar de Infirmary brengen?" spencer probeerde de wond even snel te kunnen bekijken maar haar haar hing er over waardoor de wond niet zichtbaar was. Enkel het bloed dat haar haren bij elkaar liet klitten was zichtbaar. De knal waarmee ze tegen de muur was gevallen moest toch harder zijn dan ze zelf had verwacht. Het was maar te hopen dat er nu geen andere bewaker het idee zou krijgen om langs te komen want dan was hij hier diegene die vast in de problemen ging komen omdat ze zouden denken dat hij dit had aangericht. Als hij zou gaan zeggen dat het niet zo was dan was er vast niemand die het ook maar zou geloven.

WORDS: 704 • TAG(S): Elaine • Notes: ***

coded by pallestralle of ATF

Terug naar boven Ga naar beneden
https://alcatraz.actieforum.com
Elaine Murray
G U A R D

Elaine Murray


Aantal berichten : 12
Registratiedatum : 28-03-13

Character sheet
Soort: Bewaker
Liefde:
Quote:

Little problem Empty
BerichtOnderwerp: Re: Little problem   Little problem Emptyza maa 30, 2013 9:27 am

TAGGED
Spencer
WORDS
559
NOTES
Crap D=
What lies behind us and lies before us are small maters compared to what lies within us.
Natuurlijk moest zij dat weer aan de hand hebben, was zij diegene die nu hulpeloos tegen een muur aanzat omdat er allemaal rode vlekken voor haar ogen heen en weer begonnen te dansen. Haar collega’s zouden waarschijnlijk meteen zeggen dat ze er altijd goed aan gedaan hadden om haar niet te veel in de cafetaria te zetten als het etenstijd was, gewoon omdat er negen kansen op de tien een gevecht ging uitbreken. Misschien was ze gewoon al in actie moeten schieten van zodra die ene kerel was recht gestaan, dan was het misschien wel rustig gebleven en hoefde zij nu niet te hopen dat er geen gevangene voorbij zou komen die een wrok tegen haar koesterde. Op dit moment was Elaine hulpeloos, zou misschien nog net een zwakke poging kunnen doen om zichzelf te verdedigen moest het nodig zijn. Ach ja, ze had toch nooit een geweldig leven gehad en zou niet echt iets missen als ze eerlijk moest zijn. Toch hield ze ergens wel van het leven en zou graag nog wel even blijven om wat meer uit het leven te halen dan dat ze nu deed. Wel, men zegt wel eens dat je heel rare dingen ging denken als je een hersenschudding had, iets dat zij nu ongetwijfeld aan het doen was. Damn, als ze iets beter had uitgekeken, had niemand haar weg kunnen duwen en was ze nooit met haar hoofd tegen de muur gevallen.
Vanaf het moment dat ze voetstappen hoorde, opende Elaine haar ogen weer en keek recht in het gezicht van een van de gevangenen. Natuurlijk was het geen van haar collega’s, maar aan het gezicht van de man te zien had hij niet direct veel kwaads in zin. Bij de meesten zag je het gewoon aan hun gezicht dat ze je kwaad wilden doen. Meestal al direct aan de misselijkmakende grijns die dan op hun gelaat stond. Bij hem mistte ze die grijns en de blik in zijn ogen zorgde er gewoon voor dat ze niet volledig in paniek schoot. Even keek ze hem met ene cynische blik aan toen hij vroeg of het ging. Ja, het ging heel goed, ze zat hier tegen de grond omdat ze het leuk vond. De man kreeg het zelf redelijk snel door dat het een stomme vraag was en verbeterde zichzelf. “Nee, het zal wel lukken. Toch bedankt.” Koppigheid, gewoon pure koppigheid. Voorzichtig probeerde de vrouw terug op haar benen te gaan staan, maar klampte zich al snel aan de man vast toen alles terug begon te draaien en bracht haar hand naar haar hoofd terwijl er een zachte kreun haar lippen verliet. “Ok, ik zou het erg waarderen als je mee zou kunnen lopen.” Een zwak glimlachje verscheen op haar gezicht en voorzichtig verplaatste ze haar gewicht terug naar haar eigen benen en verslapte haar grip op zijn schouders. “Volgens mij hebben we nog niet erg veel met elkaar te maken gehad. Elaine, aangenaam.” Hij was haar aan het helpen, dus waarom zou ze nu niet gewoon haar taak als bewaakster heel even aan de kant zetten en vriendelijk zijn? Ze erg was dat niet als het eenmalig gebeurde, al zou ze in de toekomt waarschijnlijk sowieso wat kalmer zijn in zijn buurt. Ze kende zichzelf en het feit dat hij haar wilde helpen en niet gewoon liet zitten, waardeerde ze echt enorm.



Love to LCJUNIOR @ Caution 2.0
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Little problem Empty
BerichtOnderwerp: Re: Little problem   Little problem Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Little problem
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Alcatraz :: 
 :: 
Cafeteria
-
Ga naar: