Ashley Hanson

Onderwerp: Ashley Hanson ma maa 25, 2013 3:45 am

Ashley Hanson

”Never trust a pretty girl, with an ugly secret.”

Statistics & Information

P.O.B Los Angeles
Occupation -
Kind Gevangenen - Bewaker - Bewoner
Current Age 19
Parents Mother: Hannah Hanson – Father: James Hanson
Siblings -
Played By Ashley Benson
Written ByCharlotte

Appearance

Haarkleur: Blond
Oogkleur: Blauwgrijs
Lengte: 1.70 cm
Gewicht: 55 kg

Ashley is vrij normaal gebouwd, ze is slank en heeft een gemiddelde lengte. Haar huid is een beetje getint, meestal door natuurlijk te zonnen of zo nu en dan een bezoekje aan de zonnebank. Haar blonde haar valt meestal in krullen rond haar gezicht, maar af en toe stijlt ze het, of steekt ze het op. Ze is niet perfect qua uiterlijk, maar ze laat het graag zo overkomen, wat vrij overtuigend gebeurd door de attitude die ze heeft bij alles wat ze doet.

Personality

<< LIAR >> Een van de meest opmerkelijke dingen aan Ashley is dat er achter haar mooie koppie een enorm goede leugenaar zit. Een positieve eigenschap is het niet echt te noemen, maar het pakt voor haar meestal wel goed uit. In probleemsituaties liegt ze dan ook meestal om uit de problemen te komen. Dit pakt jammer genoeg niet altijd even goed uit, aangezien ze soms meer problemen krijgt van de leugens, die ze dan weer oplost met andere leugens.

<< IMPULSIVE >> Ashley doet vaak voordat ze denkt. Als ze een idee heeft wilt ze het ook uitvoeren en zal ze niet snel nadenken of er gevolgen zijn. Ook als ze ergens een plan voor moet bedenken gaat ze voor het eerste wat in haar op komt, of het nu slim om te doen is of niet. Toch kan het af en toe wel goed uitkomen, zo zal ze snel initiatief nemen waar nodig en kan ze snel handelen zonder te twijfelen.

<< SOCIAL >> Ashley is een sociaal ingesteld persoon. Vrienden maken is voor haar dus ook niet moeilijk en ze zal geen problemen hebben om iemand aan te spreken.

<< CONFIDENT >> Doordat ze bijna altijd erg populair is geweest en ze vind dat ze best mooi is, is ze erg zelfverzekerd. Ze kent haar pluspunten en haar minpunten, maar verbergt die laatste door te doen alsof ze er niet zijn. In zowat alles wat ze doet komt ze zelfzeker over. Zelfs nu ze in de gevangenis zit laat ze haar schouders niet hangen en blijft ze haar attitude met zich meedragen. Soms kan ze echter té zelfverzekerd zijn en té goed over zichzelf denken.

<< BITCH >> Ondanks dat ze aardig overkomt en geen vlieg kwaad lijkt te doen kan ze een enorme bitch zijn. Doe je haar vrienden iets aan, dan doet zij jou iets aan. Denk maar niet dat dit gewoon wat stoere praat is, want ze heeft het al gedaan en zal niet bang zijn om het nog eens te doen. Ook als ze mensen niet moet zal ze haar bitchy kant tonen. Ze durft van zich af te bijten en is niet bang van andermans meningen als ze dat doet.

<< PERFECTIONIST >> Het uit zich in haar kleding, make-up, haar, in haar manier van handelen. Ashley is een echte perfectionist. Doet ze iets, dan wilt ze het ook goed doen. Als ze een vriendje heeft wil ze het beste vriendje, zoektz e haar kleding uit wilt dat alles perfect bij elkaar past, doet ze haar make-up dan moet ook alles perfect zijn, en als ze aan iets werkt, of het nu een stomme tekening of een belangrijke opdracht is, stopt ze pas als ze het perfect vind, of iets wat daar dicht bij komt.

<< STUBORN >> Ashley is erg koppig, wil ze iets, dan doet ze het ook. Wil ze iets niet, dan doet ze het ook niet. Zo simpel is het. Je kunt haar moeilijk dwingen om iets wel of niet te doen, en als het je al lukt zal het pas gebeuren als haar vrienden of familie anders in gevaar zullen zijn.

History

Ashley groeide op in een wereld die voor haar bijna perfect was. Ze had enorm lieve en ook nog eens rijke ouders en kreeg in haar kinderjaren al bijna alles wat ze kon wensen. In haar tienerjaren leek alles zelfs nog beter te worden. Ze maakte al snel vrienden, waarvan er vier echt goede vrienden van haar werden. Al snel werden ze gezien als de meer populaire meiden. Met hun dure merken, haar dat bijna altijd goed zat en hun toch wel vriendelijke uitstraling was het niet raar dat veel mensen hun mochten. Er waren natuurlijk ook genoeg mensen die dachten dat ze het stereotype populaire trutten waren, maar als je aardig tegen hen was, waren zij ook aardig tegen jou.
Alles veranderde echter toen op zeventienjarige leeftijd één van de meisjes dood gevonden werd. Door het verdriet gingen de vier meiden hun eigen gang, Ashley nam een lange vakantie naar Europa en kwam langzaam aan over het verdriet heen. Ondanks dat de vier vriendinnen nog steeds bij elkaar op school zaten hadden ze bijna geen contact meer. Een onbekende, die zichzelf A noemde bracht de meisjes echter weer bij elkaar. Ze kregen geregeld rare berichten, bedreigingen, dingen die ze moesten doen zodat er geen erge dingen zouden gebeuren. De angst voor A bracht de meisjes bij elkaar. Toen ze naar de politie wouden gaan zagen ze in dat het daar al te laat voor was. Door de dood van Allison had de politie hun al ondervraagd, maar ze hadden niet de gehele waarheid kunnen vertellen, simpelweg om zichzelf te beschermen. Als ze naar de politie zouden gaan zou alles aan het licht moeten komen. En dat zou voor de meisjes niet goed uitpakken. Ze lieten het uiteindelijk maar zo, hopend dat het na high school zou stoppen. Het duurde namelijk toch nog maar even voordat ze afgestudeerd zouden zijn. Ashley zelf wou actie ondernemen, ze had er genoeg van dat ze zo bang waren en wou dat het stopte. Toch deed ze het niet omdat de rest vond dat het niet slim was.
Ashley was net achttien geworden en zou bijna afstuderen van high school. A had zich rustig gehouden en de vier meisjes hadden gedacht dat het gestopt was, niks was echter minder waar. Toen het viertal op weg naar Ashley haar huis gingen, terugkomend van een feestje, staken ze de straat over. Chloe liep achteraan, iets trager dan de rest, toen er opeens een auto de straat in sloeg. Het ging zo snel dat Chloe geen tijd had gehad om aan de kant te gaan. Voor ze het wisten lag Chloe bewegingsloos op de grond en piepten hun mobieltjes. “Thought I was gone? Think again, bitches. -A” Het was een schok geweest dat A weer terug was. Angst wam opzetten bij iedereen nu ze hadden gezien waar A toe in staat was, maar bij Ashley kwam er een gevoel dat ze nog nooit zo intens had gevoeld. Wraak.
Sindsdien had Ashley er alles aan gedaan om uit te zoeken wie A was. Terwijl ze er eerst zo veel mee bezig was geweest dacht ze nu niet meer aan doorsturen. Ze stak al haar tijd in A, en uiteindelijk kwam ze erachter wie het was die hun de afgelopen jaren zoveel leed had bezorgd. Het was een meisje waar ze vroeger mee bevriend was geweest en die één van de populairdere meisjes was geweest, verbitterd geworden door jaloezie omdat Ashley niet meer bevriend met haar was, en omdat de vijf meisjes populairder waren geworden, had ze zich na de dood van Allison bezig gehouden met haar plan. Onder de naam A maakte ze de meisjes bang en ging ze zelf zo ver dat ze één van hen bijna vermoorde. Ashley wou wraak, en die had ze ook gekregen. Ze had al haar woede op het meisje afgereageerd, geschopt, geslagen, en uiteindelijk had ze haar vermoord met een zakmes. Doordat het een niet doordachte zaak was geweest en er genoeg sporen waren geweest, waren ze er als nel achter gekomen dat Ashley de moordenaar was.

Sweet revenge

Ik beet op mijn lip, probeerde verwoed mijn woede in te houden. Natuurlijk wist ik dat ik de politie gewoon moest bellen en haar moest aangeven, maar ik wou voldoening hebben, ik wou haar de pijn laten voelen die wij gevoeld hadden, maar dan nog erger. “Ashley.” De stem snijd in mijn trommelvlies. Hij is scherp, gestoord en vol afschuw. “Mona.” Is het enigste wat ik antwoord. Tot mijn grote ergernis is mijn stem niet kil en duidelijk alsof het me niks uitmaakt, maar gebroken en schor, omdat het me weldegelijk iets uitmaakt. Ondanks dat ik bijna tril van de woede is het niet te horen. “Kun je gaan? Ik was namelijk net van plan..” Ze klinkt nu echt gestoord, alsof ze er volop van geniet, alsof de pijn die ze andere mensen kan brengen net als de hemel op aarde is. “om een ritje in de auto te gaan maken.” Maakte ze haar zin af. Ik voel een steek in mijn zij, de mentale pijn ging zo ver dat hij af en toe als fysieke pijn voelt. Het onderwerp van de aanrijding van Chloe ligt nog steeds gevoelig. Ondanks dat ze nog steeds leeft en weer helemaal op de been is, wist ik dat het anders kon zijn. Ik kijk Mona met een blik aan die niet te beschrijven valt, het omvat woede pijn, wraaklust, verdriet, van alles, terwijl zij me nog steeds aankijkt met een gestoorde grijns. Zonder enige waarschuwing spring ik naar voren en stort i me op het mormel, de achterbakste trut die ze is. Ondanks dat ze het voor de buitenwereld verbergt, weet iedereen vanbinnen dat ze een harteloos wezen is. Mijn tot vuisten gebalde handen raken haar gezicht enkele keren en ze doet niks terug, waarschijnlijk door de schrik. Ik sta op en ga door met mijn aanval, ik dele trap na trap uit. Natuurlijk raakt niet iedere trap haar, het is namelijk maar blinde woede, maar toch weet ik haar flink pijn te doen. Ik maak een prop van mijn handschoenen en prop die in haar mond, het si zo groot dat ze alleen maar de mogelijkheid heeft om door haar neus te ademen. Meteen nijp ik deze dicht met één hand terwijl ik met de andere haar armen weg probeer te houden. Een grijns speelt met mijn lippen als ik zie hoe de paniek haar overheerst. Haar ogen gevuld met pure angst, deze keer zijn de rollen omgedraaid. Net op tijd trek ik de prop uit haar mond en laat ik haar neus los, zodat ze als een vis naar adem zit te happen. Het zal één van de laatste keren zijn dat haarlongen zich met lucht kunnen vullen. Ze wist waarschijnlijk dat ze er toch niks aan kon doen om mij te stoppen, ze wist dat ik haar ging vermoorden dus nam ze de kans om nog wat extra plezier te hebben. “Je durft het niet, je bent bang, ik heb de macht, zo was het, en zo zal het altijd blijven.” Ik sla mijn vuist tegen haar mond aan omdat ik die woorden niet wil horen en grijp haar bij de kraag van haar trui. Ik schud haar door elkaar, een doffe klap weerklinkt zo nu en dan als haar hoofd de vloer raakt. “Wat zei je?!?” Mijn stem trilt van de woede, net zoals ik zelf doe en ik schud nog een paar keer. “Val dood, trut, sterf, ga naar de hel waar je thuiskomt.” Ik duw haar hard naar beneden en zweer dat ik iets hoor kraken als haar hoofd de vloer nogmaals raakt. Toch si ze nog bij bewustzijn. Zonder te twijfelen pak ik het zakmes uit mijn jaszak en druk ik het tegen haar keel aan. Ik druk, hard genoeg om het te laten bloeden en haar pijn te doen, maar niet hard genoeg om haar alm van het leven te beroven. “Ik zal op je wachten, in de hel.” Weet ze nog uit te brengen voordat ze het bewustzijn verliest en ik het mes hard tegen haar keel druk. Ik blijf nog even kijken, zie hoe haar borstkas langzaam aan stopt met op en neer te gaan. Ze is dood, vermoord.. Vermoord door mij. Ik sta op, voel hoe alles lichter word en laat mijn mes vallen. Het gevoel dat ik heb is onbeschrijflijk, het voelt goed, maar ook weer niet. Hoewel het gevoeld at ik in een droom zit het voortouw neemt, schuldgevoel? Nee, dat heb ik niet, ik heb mijn vrienden hier juist mee geholpen. Ik ben een goed persoon, altijd al geweest.

Template created by Revo. of SDS, RPG-D, & ATF. Do not remove credit.

Onderwerp: Re: Ashley Hanson ma maa 25, 2013 3:56 am